dag 10, maandag 24 oktober

Vandaag vroeg op voor het congres, met gemengde gevoelens over de inhoud naar het congresgebouw. Dat zit naast de 101, dus als het niets is kunnen we luxe gaan shoppen of iets eten. We krijgen een spiegeltje uitgereikt en komen samen met 2995 andere designers in een grote zaal. Het is er verschrikkelijk koud, zodat alle mannen in pak niet gaan zweten, maar wij dames in zomerrok, al snel zitten te bibberen. Alle belangrijke mensen spreken op de opening, waaronder de vice president van taiwan zelf met 10 bodyguards. Het spiegeltje hebben we nodig voor de openings lasershow. Het congres zelf is weer superstrak geregeld, waar wij bordjes met pijltjes neerhangen, zetten ze hier 4 foreign languages studenten neer in hetzelfde pakje. Bij het congres werden de sprekers naar believen vertaald in het engels of in het chinees. In de tas die je had gekregen zaten de oordopjes, als je die was vergeten (elselien) dan kreeg je nieuwe. Verder was het ochtendprogramma ronduit saai en vervelend. De eerste keynote sessie ging over design en economie met 3 hotshots van vrouwen, 2x usa en 1x UK. Ze waren goed te verstaan maar voor ons was de rode draad volstrekt onduidelijk, misschien hadden we een brainfreeze? Toen de lunch uitgereikt werd kreeg Linda haar eerste dip, ze trok de goed gevulde chinese doos niet meer. (ik vond het wel grappig eigenlijk, maar heb dit met gevaar voor eigen leven niet aan haar laten merken) Ter afleiding hebben we haar even meegenomen naar de shopping mall in de 101, onderweg een beetje roken en toen ging het alweer. Good girl. Na de lunch was onder meer de presentatie van onze workshop en nog 4 andere. Wij staken er natuurlijk met kop en schouders bovenuit! veel studenten uit onze groep waren inmiddels ook aangeschoven, altijd gezellig en tijd voor more pictures....(o, nee niet weer een groepsfotooooo)
Als afsluiting van de dag hadden we ingetekend voor een andere lezing over design en economie, maar de diva's trokken het niet langer en zijn therapeutisch gaan shoppen. Ik ben wel gebleven en geinspireerd door een Canadese designer (dode albatros foto, vermoord door afval) en een amerikaanse mevrouw. De chinese meneer kon ik niet verstaan, maar dankzij de wifi ter plekke heb ik me goed vermaakt. Na deze sessie was het tijd voor onze eerste feestavond, thema: welcome party bij het chiang Kai-Shek cultural center. En daar heb ik alleen maar vol verbijstering kunnen rondkijken, zo indrukwekkend wat ze daar voor ons georganiseerd hebben. Ik heb er amper van kunnen eten, terwijl het eten ook zo geweldig was. Allereerst de lokatie, tussen 2 tempels, een poort en een herdenkingstempel was een groot plein bedekt met ronde tafels (voor 3000 man), met op elke tafel een draaiplateau met hierop salade en ingredienten. Ander prachtig versierd eten kon je opscheppen op de lange buffettafels ernaast. We kregen een optreden van 14 prachtige Taiwanese jonge meiden: Musou band. Na het eten kon je kiezen om naar het concertgebouw te gaan aan de ene kant of het nationale theater voor een optreden van het U-theatre. En dit laatste was zooooo indrukwekkend, deze groep leeft in de bergen volgens strenge discipline regels van Tao. ze maken prachtige muziek met grote trommels en andere bijzondere muziekinstrumenten. Het ritme raakt je diep. Onze mond heeft de hele avond opengestaan...

oja en ik vergeet het al bijna zo gewoon begint het te worden, we moesten natuurlijk weer vaak op de foto, film en dewi is zelfs geinterviewd door de taiwanese SBS6 zender: hart van Taiwan.

oja 2, en we hebben zoveel aanspraak en dan vragen ze altijd van welke universiteit we zijn! HAHAHA, AOC Terra, very famous in Groningen.

gr van professor Janke

Morgen weer meer.