Dag 5, woensdag 19 oktober

We zijn de dagen een beetje kwijt, dus het lijkt me goed om ze te benoemen. Weer een wisselende nacht

voor ons, de helft slaapt goed en de andere helft niet. Elselien kruipt tegen Dewi aan en die ligt daar dan wakker van. Vannacht gaan ze een list bedenken, ik ben benieuwd.
Ik ben de ochtend begonnen met het aanbieden van 4 koffie aan mijn buurmannen, in ruil voor de Chinese bestelling. Anders is het echt onmogelijk om duidelijk te maken wat je wil. 5 koffie voor 90 Taiwanese dollars, ongeveer 2 euro. We kopen dit in een winkel vlakbij onze werkplek, een winkel die alleen ontbijt levert volgens mij, de rest van de dag is de winkel dicht. Vanmorgen bestond het ontbijt uit brood met hamburger en ei of pannenkoekjes met ei en stroop. Het smaakt ons allemaal prima ineens, je went vanzelf.
Gisteren hebben we een brede brainstorm gehad, divergerende fase, over de problemen in dit gebied wat betreft uitstraling, onderlinge communicatie en vormgeving. Vanmorgen hebben we oplossingen bedacht en onze ideeën geselecteerd in de convergerende fase. Elke groep ging zijn ideeën presenteren aan elkaar, de leerlingen waren nu zo slim om af te spreken dat iedereen een deel ging presenteren. Hierdoor zijn onze diva’s niet steeds aan de beurt, en leren de meer verlegen studenten (voornamelijk de Japanse) ook presenteren.
De lunch was volgens de dames fantastisch, terwijl het er volgens mij echt behoorlijk apart uitzag, en zelfs het feit dat 1 van onze Taiwanese collega’s een beest in haar eten vond liet ze de pret niet drukken! Linde heeft zelfs haar hele bakje leeggegeten, wat fijn is want alles wat je laat staan daar gaan de goden je voor pakken! Het is trouwens ook erg ongebruikelijk hier om met nat haar je huis te verlaten ’s ochtends, hier schijn je hoofdpijn van te krijgen.
Iets anders wat ons erg opvalt in Taiwan, is de vele storende geluiden tijdens presentaties bijvoorbeeld. Iedereen heeft zijn telefoon aanstaan en gaat rustig bellen, de mevrouw van de balie, gaat met veel lawaai plakband loshalen, of laat haar telefoon heel lang rinkelen. De wc’s hebben geen plafond, dus elke keer als iemand doorspoelt zit je een minuut in klaterend water, en dit heeft natuurlijk weer gevolgen voor de druk op de blaas….Aan het eind van de dag komt de vuilniswagen en die laat een erg irritant deuntje horen, zodat mensen naar buiten kunnen rennen om hun vuilnis weg te gooien. Bijzonder hierin vinden we onszelf dan weer erg gemanierd. Wat betreft de rest, zoals vriendelijkheid, wachten op elkaar om ergens naar binnen te gaan, of dingen delen, helpen en wat ever, redden we het nog niet half!
De hele middag hebben we gewerkt aan onze producten, de groep van Linda maakt stempels van drijfhout als voorbeeld om eko vriendelijke workshops te geven. De groep van Dewi werkt aan vliegers van drijfhout, wat aantrekkelijk is voor een brede jonge doelgroep die hier veel te weinig komen. De groep van Linde maakt pakketjes van drijfhout en afval om op te sturen naar scholen in Taipei waarmee ze bijvoorbeeld een lamp maken, en de groep van Elselien maakt kunstvoorwerpen met een combinatie van lokaal materiaal als stenen en hout zodat ze in dit gebied ook kunstenaars aan kunnen trekken. Onderweg naar het strand zijn we nog verrast door een grote krab, een enorme sprinkhaan van zo’n 10 cm en heel veel steekmuggen. Tussendoor heeft Linda me nog even hun huis laten zien, dus jullie kunnen ook de harde bedden van de diva’s bekijken. Maar de matjes op de grond was helemaal geen optie!
Rond 18 uur waren we inmiddels bekaf, maar we kregen energie van het eten, namelijk MAC DONALDS! Iets waarvan Elselien al had aangegeven als eerste te gaan doen op Nederlandse bodem. Ik moet zeggen doe mij maar Chinees ☺
Vanavond gaan we onze thankyou kadootjes in elkaar prutsen, Dewi heeft bedacht dat we de magneetblaadjes van Richard Hutten aan drijfhoutstokjes gaan prutsen. Morgen de foto’s!